پرسش :

حمایت کشورهاى عربى از عراق در جنگ در چه زمینه‏ هایى بود؟


پاسخ :
به استثناى چند کشور عرب چون سوریه و لیبى، بقیه‏ى کشورهاى عرب در دوران جنگ ایران و عراق از حکومت عراق حمایت مى‏کردند. این کشورها در زمینه‏هاى اقتصادى، سیاسى و حتى نظامى و در قالب نهادهاى عربى و اسلامى چون شوراى همکارى خلیج فارس، اتحادیه‏ى عرب و سازمان کنفرانس اسلامى به پشتیبانى و حمایت از کشور عراق مى‏پرداختند که به برخى از آنها اشاره مى‏شود:
1- کشورهاى عربى در کنفرانس سران عرب که قبل از شروع جنگ در جده برگزار شد، در جریان حمله‏ى عراق به ایران قرار گرفته، موافقت خود را با تجاوز صدام اعلام کردند در این نشست تنها لیبى و سوریه با این اقدام عراق مخالفت ورزیدند و حمایت خودشان را از ایران اعلام کردند.
2- کشورهاى منطقه با قول حمایت سیاسى و کمک 30 میلیارد دلارى قبل از شروع جنگ، صدام را پشتیبانى کردند. در راه نهادینه کردن این حمایت، شوراى همکارى خلیج فارس در اسفند 1359 با شرکت شش کشور عربى حاشیه خلیج فارس (عربستان، کویت، امارات، بحرین، عمان و قطر) شکل گرفت.
3- «کردزمن» محقق امور نظامى، در کتاب درس‏هایى از جنگ مدرن، درباره کمک‏هاى کشورهاى عربى منطقه به عراق مى‏نویسد: «اخبار تأیید شده حاکى است که کویت، بحرین، قطر و عربستان سعودى، دو روز قبل از آغاز حمله عراق به ایران، موافقت کرده بودند که از نظر مالى به عراق کمک کنند. »
4- کویت اعلام کرد که در دو نوبت در فروردین و آبان 1360 هفت میلیارد دلار به عراق کمک کرده است. علاوه بر آن، کویت مرز عبدلى، نویسیب و بندر شعیبه و همچنین جزیره بوبیان را براى نقل و انتقالات و واردات تسلیحات و تجهیزات نظامى و نیز استفاده نظامى در اختیار عراق قرار داد.
5- عربستان درآمد فروش نفت از منطقه بى‏طرف خفجى را به میزان 350 هزار بشکه در روز در اختیار عراق قرار مى‏داد و زمانى که عراق نمى‏توانست نفت صادر کند، به جاى عراق نفت مى‏فروخت و درآمد آن را در اختیار آن کشور مى‏گذاشت.
6- کشورهاى عرب عضو شوراى همکارى خلیج فارس، آنچنان که حاکم بحرین در اجلاس چهارم شورا (نوامبر 1983، آبان 1362 در دوحه) اعلام نمود، تا آبان 40،1362 میلیارد دلار به عراق کمک نقدى کرده‏اند که این کمک جدا از کمک‏هاى لجستیکى و تدارکاتى به عراق بوده است.
7- عربستان اجازه داد تا نفت عراق از طریق احداث لوله به بندر ینبع در جنوب غربى عربستان انتقال یابد و از آنجا به خریداران فروخته شود.
کشورهاى عربى همچنین در قالب اتحادیه‏ى عرب سعى مى‏نمودند در جنگ از عراق پشتیبانى کنند. البته اقدامات این سازمان به دلیل ماهیتش، طبیعى به نظر مى‏رسید. به عنوان مثال، کمیته‏ى 7 نفره‏ى اتحادیه‏ى عرب بعد از عملیات خیبر در منطقه هور و جزایر مجنون که رزمندگان ایرانى به پیروزى‏هایى دست یافتند، در بغداد تشکیل شد که هدف عمده‏ى آن ترغیب کشورهاى جهان به نخریدن نفت از ایران و نفروختن اسلحه به آن بوده است و مسلما در زمانى که ایران در حال جنگ با عراق بود، این یک حرکت ضد ایرانى و در جهت حمایت از عراق محسوب مى‏گردید.
در سازمان کنفرانس اسلامى نیز به جز چند کشور معدود، بقیه کشورها جانب عراق را گرفته بودند و در آغاز جنگ نه تنها عراق را محکوم نکردند، بلکه مواضعى اتخاذ کردند که به نفع حکومت عراق بود. در پایان جنگ نیز زمانى که ایران درست در موقعیت عراق در اوایل جنگ بود، ایران را به عنوان اشغالگر معرفى نمودند.
علاوه بر آنچه ذکر شد، هر یک از کشورهاى عربى به تنهایى نیز به کمک عراق شتافتند. مثلا مصر تأمین کننده‏ى نیازمندى‏هاى تسلیحاتى (ساخت روسیه) عراق بوده است و خلأ قطع ارسال قطعات و لوازم یدکى را که از طرف روسیه در مقاطعى از دوران جنگ ایجاد شده بود، پر مى‏کرد. مصر همچنین تعدادى از تکنسین‏هاى خود را به پایگاه الرشید عراق (مرکز استقرار میگ‏هاى 25) براى آموزش اعزام کرد و با درخواست‏هاى مکرر عراق براى تجهیزات خاص مانند سیستم دفاع هوایى و غیره موافقت مى‏کرد و تجهیزات مربوطه را نیز ارسال مى‏نمود.
دولت اردن با در اختیار گذاشتن بندر عقبه‏ى خود در خلیج عقبه، راه‏هاى مواصلاتى عراق را براى تدارکات لازم تأمین مى‏کرد. این بندر در زمانى که عراق در خلیج فارس به لحاظ کشتى‏رانى با مشکل مواجه شده بود، براى این کشور اهمیتى حیاتى داشت. همچنین بعضى از کشورهاى عربى چون سودان، نیروى داوطلب نظامى در اختیار دولت عراق قرار مى‏دادند.
خلاصه اینکه کشورهاى عربى به جز لیبى، سوریه و الجزایر، به طور انفرادى یا در قالب سازمان‏هاى عربى و اسلامى و حتى سازمان ملل متحد، مواضعى را اتخاذ مى‏کردند که همه در جهت منافع عراق و پشتیبانى از این کشور بود. آنها در سه بعد اقتصادى، سیاسى و نظامى در جنگ از عراق حمایت کردند و نه تنها حاضر نشدند عراق را به عنوان متجاوز معرفى نمایند بلکه در اواخر جنگ که نیروهاى ایران بخش‏هایى از خاک عراق را به عنوان تنبیه متجاوز تصرف نمودند، ایران را محکوم و به عنوان اشغالگر معرفى کردند.
منبع: جنگ ایران و عراق، پرسش‌ها و پاسخ‌ها، فرهاد درویشی، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ